– 1 –
De laatste wedstrijd is nog bezig. De thuisclub staat met 5-1 voor, dus de kantine gaat een topavond tegemoet.
Terwijl Carl en André leverworst in plakken snijden, verschijnen er twee meiden in de deuropening. Begin twintig. De een heeft lang, blond haar, de ander is donker, met een massa dunne afrovlechtjes die boven op haar hoofd bij elkaar komen in een zwierige, diepzwart glanzende rol. Ze heeft witte oordopjes in. ‘Hey hoi!’ roepen ze vrolijk. ‘Mogen wij wat vragen?’ Ze heupwiegen de kantine in.
‘Tuurlijk!’ Carl en André wisselen een snelle blik en laten de leverworst voor wat ie is. Tijd zat, de tweede helft duurt nog elf minuten. Ze leunen met hun handen op de bar en kijken hun charmante bezoek nieuwsgierig aan.
‘Wij zijn Anne Fleur en Grace,’ zegt de blonde. ‘Wij studeren fysiotherapie en zijn bezig met onze afstudeerscriptie. Daarvoor doen we een onderzoekje, heel kort en simpel, alleen… we moeten driehonderdvierentachtig respondenten ondervragen!’
‘Zo. Dat is niet niks.’
‘Nee hè? Dus we zoeken overal deelnemers voor ons onderzoek: mensen met belangstelling voor sport. Het duurt maar een half minuutje per persoon. Mogen we straks de mensen hier vragen? Iedereen die meedoet, krijgt een aardigheidje.’
‘Een kusje, zeker?’ probeert Carl.
Grace zet haar handen in haar zij en maakt een afkeurend tsjirpgeluidje. ‘Zo! We hebben een deugniet, noh? Nee, een miniflesje massageolie. Maar…’ ze lacht toegeeflijk, ‘…als wij hier ons onderzoek mogen doen, krijgen jullie allebei een flesje olie… én een kusje!’ Anne Fleur giebelt.
‘Wow, hebben wij even mazzel!’ lachen de mannen, terwijl ze zich over de bar heen buigen. Alle twee krijgen ze een zoen. Heel luchtig, maar evengoed wel op hun mond.
‘Bedankt, jongens! Fantastisch.’ Uit de grote Gucci-tas die ze bij zich hebben, halen de meiden een klembord met een formulier erop. Daarmee gaan ze in een hoekje zitten, in afwachting van de voetballiefhebbers die de komende uren de kantine zullen bevolken.
– 2 –
Johan zet zijn helm af. Hij leunt tegen de steiger, terwijl hij een sjekkie draait. Ze lopen voor op de planning, het is een prachtige lentedag en hij heeft pauze; wat wil een mens nog meer? Genietend neemt hij de eerste haal, kijkend naar de voorbijgangers. Ze hebben een klus in de Bilderdijkstraat. Johan werkt graag in dit deel van Amsterdam. Je hebt hier overal trendy koffietentjes met superlekkere broodjes. En vaak werken daar leuke meiden, die heel wat toeschietelijker zijn dan in Akersloot: hier willen ze nog wel eens flirten met een vrolijke bouwvakker die er goed uitziet. Want wat dat betreft, hoeft Johan niet aan zichzelf te twijfelen. Hij heeft een leuke kop met halflang donkerblond haar, maar waarmee hij steevast de blits maakt, dat is zijn sportschoolbody: hij traint zeker vier keer in de week, sinds zijn vijftiende, dus alweer een jaar of zeven. Nou, dat is te zien. Johan is eraan gewend dat vrouwen vallen voor zijn looks en hij geniet ervan.
Als hij zijn sjekkie uittrapt, hoort hij een enthousiaste meisjesstem: ‘Hey hoi! Mogen wij wat vragen?’ Hij kijkt op en ziet de lachende gezichten van twee meiden. En wat voor meiden! Een blonde en een zwarte. Zijn blik gaat een paar keer tussen de twee heen en weer. Toe maar. Hij zou het niet makkelijk vinden om te kiezen…